«Μικρά Κατάστιχα» από την Ιστορία της Λογιστικής, της Φορολογίας & του Εμπορίου.
Κωνσταντίνος Αντ. Κουλογιάννης
Λογιστής – Φοροτεχνικός.
Όπως έχουμε σημειώσει και σε προηγούμενα άρθρα μας στην σχετική στήλη, η Ελλάδα μετά το 1821 στήριζε την Οικονομία της σε μεγάλο βαθμό στην Γεωργία.
Η καλλιέργεια του καπνού αποτελούσε σημαντικό μέγεθος στην Γεωργική παραγωγή ενώ η ανοδική της πορεία και εξέλιξη συνετέλεσε ώστε μέχρι το 1912 η παραγωγή του καπνού να φτάσει τους 12.000 τόνους.
Εκτός από τον καπνό όμως ορισμένες περιοχές της Πελοποννήσου από το 1840 και μετά πρωτοστατούσαν στην καλλιέργεια της ινδικής κάνναβης.
Όπως αναφέρει σχετικά η “Μηχανή του χρόνου”, μετανάστες από την Ανατολή, την Αίγυπτο, την Κύπρο με υπουργική διαταγή, δίδαξαν στον Δήμο Ορχομενού Μαντινείας τη μεθοδολογία της καλλιέργειάς της ινδικής Κάναβης.
Η εφημερίδα της εποχής «Μορέας» αναφέρει ότι το 1904 η παραγωγή στη Μαντινεία ανερχόταν στις 5.000.000 οκάδες. Το χασίς εξάγονταν στην Αίγυπτο και τη Μέση Ανατολή. Η φήμη του το κατέτασσε ανάμεσα στα καλύτερα του κόσμου. Οι περισσότερες κατασχέσεις στην Τύνιδα της Τυνησίας είχαν σφραγίδα ελληνικών εργοστασίων, με κυριότερο τον οίκο «Σταύρου Κοτσακέ εν Τριπόλει». Υπήρχαν οι ποικιλίες καννάβι και ινδικό καννάβι.
Η χώρα μας μαζί με την Τουρκία και την Αίγυπτο αποτελούσαν σημαντικές εξαγωγικές δυνάμεις κάνναβης. Η μεγαλύτερη παραγωγή την εποχή εκείνη βρίσκονταν στην περιοχή της Μαντινείας.
Κατά το έτος 1906 η Ελληνική κυβέρνηση μετά από πιέσεις των Αιγύπτιων (και υπό την επιρροή των Άγγλων), αναγκάστηκε να υπογράψει σύμβαση με την Αίγυπτο για την απαγόρευση εξαγωγής της Ινδικής Κάνναβης στην χώρα του Νείλου.
Ο φόρος
Στο νόμο 3123/1906 ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ στις 15 Ιουνίου του 1906…
τα άρθρα 11 και 12 προέβλεπαν την σχετική απαγόρευση εξαγωγής στην Αίγυπτο, αλλά και την κατάθεση εγγύησης για την εξαγωγή σε άλλα κράτη.
Ο νόμος 3123 προέβλεπε όμως και την επιβολή φόρου 8 δραχμών το στρέμμα, για την παραγωγής της Ινδικής κάνναβης. Οι παραγωγοί ήταν υποχρεωμένοι να καταθέσουν δήλωση με τα στοιχεία τους, την τοποθεσία και τον αριθμό των στρεμμάτων που καλλιεργούσαν έτσι ώστε να μπορέσει να προσδιοριστεί ο φόρος.
Στην περίπτωση εκπρόθεσμης δήλωσης ο “Κ.Φ.Δ.” της εποχής προέβλεπε και πρόστιμο…..
Το νομοσχέδιο δεν “πέρασε” τόσο απλά από την βουλή. Αρκετοί ήταν οι βουλευτές που είχαν αντίρρηση σχετικά με την επιβολή φόρου και στις σχετικές συζητήσεις που έγιναν στην βουλή, εξέφρασαν έντονα την διαφωνία τους.
Πηγή Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ
Πηγή Εφημερίδα ΣΚΡΙΠ
Πηγή Εφημερίδα Ημερησία.
Υπό την επίδραση..
Ένα περιστατικό που έλαβε χώρα στην βουλή κατά την διάρκεια των συζητήσεων, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό πως οι βουλευτές ψήφιζαν νομοσχέδια τα οποία αναγκάζονταν να αλλάξουν ή να καταργήσουν μετέπειτα (όχι ότι αυτό δεν συμβαίνει και σήμερα).
Το σχετικό απόσπασμα από τη συζήτηση στην βουλή έχει ενδιαφέρον….
—-
“…Αλλ εκτός τούτου γνωρίζετε ότι το εμπόριον του χασίς δεν είνε τίποτε άλλο από λαθρεμπόριον. Ζητείτε λοιπόν να υποστηριχθή το λαθρεμπόριον; ”Η αγνοείτε ότι κατήντησεν όχι μόνον οι εισάγοντες το χασς εις Αίγυπτον, όχι μόνον οι εκεί εγκατεστημένοι , αλλά και οι απλοί ταξειδιώται Ελληνες να θεωρούνται εν Αιγύπτω ως κοτραμπατζήδες.”
Φωναί ακούονται και διαμαρτυρίαι.
Πρόεδρος: “Μα κύριοι, δεν είνε κατάσταις αυτή. Νομίζει τις ότι το αντικείμενον της συζητήσεως έχει επιδράσει. Θα λύσω την συνεδρίασιν και ας έλθη άλλος να διευθύνη τέλος πάντων.”
Φωναί μετά γελώτων. Είμεθα υπό την επίδραση του χασίς
Πρόεδρος: Αυτή την εικόνα δυστυχώς παρουσιάζομεν.
—-
Πάλι καλά που Πρόεδρος της βουλής δεν αναφώνησε : «Φρουρά! Φρουρά! τη Φρουρά!»
Το σχετικό απόσπασμα από εφημερίδα της εποχής :
Πηγή Εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ
Σχεδόν.. απαγόρευση.
Το 1919 η Συνθήκη των Βερσαλλιών είχε θέσει ως όρο να καταργηθεί η καλλιέργεια χασίς λόγω εθισμού κι επιβλαβών επιπτώσεων στην υγεία.
Ένα χρόνο αργότερα και συγκεκριμένα στις 14 Μαρτίου 1920 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ ο νόμος 2107 “Περί απαγορεύσεως της καλλιέργειας της εμπορίας και της καταναλώσεων Ινδικής καννάβεως (χασίς)”
Με το νόμο αυτό απαγορεύθηκε η καλλιέργεια, η εμπορία και η κατανάλωση ινδικής καννάβεως, ενώ καταργήθηκε και η φορολογία της.
Η οικονομία όμως της εποχής δεν μπορούσε να αντέξει ένα τέτοιο πλήγμα, και ελλείψει ΕΝΦΙΑ και ΕΦΚΑ, 4 χρόνια μετά και συγκεκριμένα με τον νόμο 3070, μετατέθηκε η ισχύς των διατάξεων του νόμου 2107 που επέβαλαν την απαγόρευση κάθε δικαιοπραξίας σχετικής με την ινδική Κάνναβη. Ο νόμος επίσης προέβλεπε την συνέχιση της ισχύς του φόρου μέχρι και την 1η Ιανουαρίου 2016.
Φήμες της εποχής που προέβλεπαν την εκ νέου άρση της απαγόρευσης 92 χρόνια μετά δεν επιβεβαιώνονται από την μελέτη των ιστορικών αρχείων της εποχής…….
Παραθέτω τέλος ένα σχετικό α από την οικονομική εφημερίδα της εποχής, “Οικονομικά Χρονικά”.
Καλό Σαββατοκύριακο.